تکیه گاه الاستومری اِلمانی است که بین دو جزء از سازه قرار داده میشود (برای مثال بین پایه پل و عرشه در پل ها) که باعث کاهش نوسان سازه فوقانی شده و میزان حرکت ناشی از زلزله را نیز کاهش میدهد.
کاربرد تکیه گاههای الاستومری ( نئوپرن ) در پلها از حدود سال ۱۹۵۰ آغاز گریده و تا اکنون دارای سابقه عملکرد بسیار خوبی بوده و امروزه به عنوان پر مصرفترین تکیه گاه پل مطرح میباشند.
تکیه گاه الاستومری اِلمانی است که بین دو جزء از سازه قرار داده میشود (برای مثال بین پایه پل و عرشه در پل ها) که باعث کاهش نوسان سازه فوقانی شده و میزان حرکت ناشی از زلزله را نیز کاهش میدهد.